Lachen aan de eettafel

Morgen wordt Casper 18! Volwassen, rijbewijs halen, Senior op school, keuzes maken voor zijn onafhankelijke zelfstandige toekomst.
Het is zo gezellig samen, lachen aan de eettafel, elkaar aanvullen in gesprekken en helpen als het even tegenzit. Eindeloos met z'n vader kletsen over auto's en computers.
Hoe kan hij aan het einde van dit schooljaar het nest verlaten 😩 het zal wennen? 🙏

Het was weer een mooie zomer in Nederland, wat een weertje. Zoveel prachtige zonsopkomsten en zonsondergangen gezien. En de bloedmaan!

We hebben veeeeeeeel paard gereden en sport doelen behaald. Nooit van mn leven gedacht dat ik Z2 geklasseerd zou worden MET winst. Hidde denkt daar anders over, doet het met 2 hoeven in z'n neus, echt genieten van dat paard 💖

 En Iris, die Iris, ze heeft zichzelf sportief werkelijk overtroffen, even in 8 weken door de M1 knallen met de nodige prijzen, volgend jaar door de verrekte M2 worstelen en dan is ze Z dressuur, ongelooflijk knap hoor. Toen ik 16 was reed ik m'n eerste B wedstrijdje. En zij moet het doen met die paar weken per jaar in Nederland op grote sterke Hidde. Daarnaast heeft ze deze zomer de fantastische kans gekregen om op nog 2 paarden te rijden, Knappe Cadillac en baby Hamira (zoals ze haar zelf noemt). Helemaal verliefd op 3 paarden en allemaal dagelijks getraind en ook alle 3 gestart op de wedstrijden, wat een schat aan ervaring erbij.
*er komen veel paardenfoto's scrollende naar beneden, ik kon niet kiezen, maar er is meer geblogd naar beneden gescrold. ;)

We zijn er.
We zijn aangekomen.
We hebben het gehaald.
Wat bedoel ik daarmee? Ik bedoel dat het is gelukt. De landing in Qatar. De afronding van Lagos/Saudi/Bahrein/Nederland in 2 jaar. Met alle zorgen en problemen.
Ik vond de Ebola situatie 2014 in Lagos een dingetje. Nou dat was het ook, absoluut. Vergeet het nooit meer *Ebola blog*
Er is zoveel gebeurt, ik weet niet eens waar ik moet beginnen.
Maar de uitdaging van de afgelopen moves ga ik voorlopig liever even niet meer aan. En ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat de rest van de Nitsbwoartjes er ook zo over denken.
We genieten nu echt van het leven in Qatar, tuurlijk is het examenjaar voor Cas en de start van Iris haar full IB pittig, er moet hard gestudeerd worden. Maar dat is overal zo.
Qatar is absoluut fijn om te wonen. We hebben al zoveel leuke mensen ontmoet. We kijken er alweer uit, Dunebashen, lekker de woestijn in, Gerben en Cas spelen met de auto in de zandduinen en lunchen en zwemmen aan- en in de Inland Sea.

Ook wordt er weer volop paard gereden, ik train een Fries, hoe leuk in Qatar en Iris op een ex-racepaard. (ik ben gestopt met de coach baan, was me echt teveel om fulltime een onervaren team te coachen (lees psycholoog zijn) en (niet dressuur-) paarden te trainen, 6 dagen per week zonder de duidelijke back up. Ik train nu lekker betaald 1 paard, kost me 5 dagen per week 1 uur en Iris heeft daardoor ook een paard tot haar beschikking. Veel beter voor ons gezinsleven en voor mijn gezondheid)

Op dit moment zakt de temperatuur, maar is de luchtvochtigheid nog hoog. Dat betekend dat de temperatuur overdag zo rond de 40 graden schommelt, maar de weer Apps geven vaak een gevoelstemp van dik over de 50 graden aan. Een rondje de hondjes uitlaten is gegarandeerd zweten en paardrijden is echt een uitdaging.
Gelukkig zijn de mogelijkheden in Qatar eindeloos en zijn er uiteraard 2 enorme binnenbakken met airco en de stallen zijn er ook van voorzien, dat maakt de wandeling van de auto naar stal en de rit te paard van stal naar de binnenbak in lange rijbroek, cap op en dikke leren laarzen weer goed.

Het zeewater was in augustus soep met ballen, niet normaal zo warm, maar sinds deze week is dat ook aan het "afkoelen". Nog een paar weekjes en het buitenleven is weer heerlijk aangenaam, we kijken er naaruit!